A-meiden 5e van Nederland………!
Zaterdag 2 juni was het dan eindelijk zo ver. Meiden A konden voor het toetje van het seizoen afreizen naar de stad van de Boschebol. Na een succesvol jaar, was iedereen er klaar voor. We gaan een feestje bouwen! Resultaat was even onbelangrijk, maar vooral het genieten en het lol maken met elkaar stond centraal. Niemand kon ons dit plezier afpakken en als ze dat probeerden dan zouden we ze wel even wat laten zien in het veld!
Zeer vroeg tuften de ouders (die net zo gemotiveerd waren) in zuidelijke richting. Duffe kopjes op de achterbank, hyperactieve trainers/coaches voorin, kwamen we aan in Den Bosch. Snel omkleden de laatste ritueeltjes, oude geluksokjes aan, kraagje recht, 3 tikken op elke schoen, niets laten we aan het toeval over. Binnen aangekomen vielen alle monden even open. Tribunes zo hoog als de poldertoren en velden zo groot als de plaatselijke deel. Al snel sloeg de verbazing om in enthousiasme en voordat de voorgaande wedstrijd afgelopen was, liep het gehele team al warm door de gangen.
De eerste tegenstander was direct een moeilijke. Landskampioen van vorig jaar was onze opponent. Set up65 had alle registers opengetrokken en zelfs de speelsters van D1 opgetrommeld. Deze jeugdspeelsters kwamen uit in de competitie tegen onze eigen Dames 1 in de eerste divisie B(gem. 1 jaar ouder dan onze eigen meiden). Kortom op voorhand een maatje te groot. Set up65 kwam om kampioen te worden.
Toch was het ons feestje en daar gingen we voor vechten. De eerste bal kregen we keihard via een staffel om de oren. Oké, dit is andere koek zag je iedereen denken…. Er ging een knop om in het team en er werd vervolgens voor elke bal gevochten. Doelstellingen werden keer op keer gehaald en steeds weer bijgesteld. Echter we bleven vechten tegen een maatje te groot. Tot 16-19 bleven netjes in de buurt en toen kwam de individuele klasse boven drijven. De eerste set ging met 17-25 naar onze tegenstander. De 2de set werd er nog harder gevochten dan in de eerste set. Vooral Janneke wist met haar sluwe manier van aanvallen, de blokkering met bal en al te laten landen. Even een onderbreking door een blessure aan de andere kant, maar het team wist de concentratie vast te houden. Na een gelijkopgaande strijd, moesten we net het onderspit delven. We bleven op 22-25 steken. Toch voelden we onszelf de morele winnaars.
Even rust, even een hapje, even een drankje en even een enorm lang praatje van Rik en we waren er weer klaar voor. Sudosa Assen was de volgende tegenstander.Vol frisse moed stapten we het veld in en het feest kon worden voortgezet. Kennelijk had de tegenstander dezelfde gedachten. Als een wervelstorm kwamen ze links en recht om ons heen en voordat er boe of bah gezegd kon worden stonden de dubbele cijfers op het telraam. Een donderpreek van Rik gevolgd door een smeekbede, zorgde voor motivatie en we beseften dat we hier voor iets anders gekomen waren. Het feest brak geheel los. Steeds dichterbij kwamen we. Via 10-0 naar 11-17 en uiteindelijk op gelijke hoogte. Mede doordat Imilda "the fibe" kreeg met het serveren. Ook Else was geheel gefocust en wist op wonderbaarlijke wijze (ditmaal) alle ballen op de achterlijn te ontwijken! Bij 23-23 leek de tegenstander geneutraliseerd, echter kwamen ze toch op setpoint. Spanningen liepen op, het focussen op de bal werd even scherp gesteld en de laatste ballen werden bij de tegenstander in de 64m2 geslagen. Vanuit de nok van de tribunes klonk gebulder en gejuich van totaal hysterische ouders. Trainers vlogen elkaar in de armen en er werd zelfs een traantje waargenomen!
De tweede set verliep net zoals de 1ste, maar gelukkig werden de meiden op tijd wakker en werd de schade beperkt tot 5 puntjes. De hele set liep de score gelijk op echter was de achterstand net iets te groot. Met 25-22 moesten we vervolgens genoegen nemen met een 1-1.
Natuurlijk moest er nog even worden afgesproken, maar ook kon er even genoten worden van het lekkere zonnetje. We kwamen tot de conclusie dat de halve finale binnen handbereik moest zijn. Sudosa had gewonnen van onze volgende concurrent en aangezien wij zeer goed gepresteerd hadden tegen Set up, zou een dikke winst voldoende moeten zijn om door te gaan.
De tegenstander was dit keer Move uit Volendam. Echter waren de VoVem meiden dit keer erg geconcentreerd. Na kort aftasten vond Rianne het gaspedaal en liet haar voet er niet meer vanaf glippen. Af en toe wat bijstuurwerk door Anoek en Aniek werd de veilig haven bereikt. Netjes de tegenstander onder de 20 gehouden en klaar voor de 2de set. Ook hier werd snel de versnelling opgeschakeld en punt op punt kwamen we dichter bij ons doel. Whizzkid Gert rekende in sneltreinvaart gemiddelden, totalen en prognoses uit, trok daar weer de uitslag van de eerste set tussen SetUp en Sudosa vanaf en kwam tot de verhelderende conclusie dat we een hele grote kans maakten. Echter moest Set-up gewoon van Sudosa winnen en dan stonden wij in de finale.
Helaas dacht Set-up daar anders over. Ze waren inmiddels al geplaatst voor de halve finale en besloten de laatste set met de "reserves"te spelen. Hierdoor kwam Sudosa op een grote voorsprong. Nog wel een poging van Set-up om de boel recht te trekken, maar ondanks het vele juich werk van onze kant werd de set toch door Sudosa binnen gehaald. De finale was ons voor de neus ontglipt.
Natuurlijk veroorzaakte dit even teleurstelling en hier en daar irritatie. We zaten zo dichtbij en zouden Set-up dan pas in de finale weer kunnen treffen, maar eerlijkheid dient de mens. Ook wij hebben dit geintje een keer bij een team uitgehaald (niet opzettelijk), bij de open club. Nu krijgen we met gelijke munt terug betaald. Dus via deze weg ons wel gemeende excuses aan het betrokken team…we weten wat jullie gevoeld hebben.
Terugkijkend kunnen we niets anders dan uitermate tevreden zijn over het resultaat. We zijn dit jaar als jong en nieuw team begonnen met de hoop om bij de eerste 3 in de competitie te komen. We worden kampioen en presteren het daarnaast ook gewoon om 5de van Nederland te worden. Kortom iedereen mag enorm trots zijn om de prestaties die geleverd zijn en de successen die daar uit voortvloeiden. En de trainer….? De trainer loopt het gehele seizoen al met een glimlach rond zijn mond en heeft deze nu ingewisseld voor een uitbundige en troste smile.
Meiden bedankt voor jullie enorme inzet, gezelligheid en vertrouwen.
Ik heb zin in volgend jaar! (Rik)
Comments are currently closed.